W tym poście dzielę się podstawowymi informacjami na temat różnić w rozumieniu nadmiernego jedzenia w różnych typach zaburzeń odżywiania. Odnoszę się do bulimi, napadowego objadania się i do extreme hunger w anoreksji
Napadowe objadanie się przebiega inaczej niż inne zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia). Nasilenie związane jest z okresami w których trudniej o umiar w jedzeniu i jest ono raczej przejściowe. Widoczna jest ogólna tendencja do przejadania się i przybierania na wadze.
Często moje klientki mówią, że odkąd pamiętają jedzą więcej kiedy czują się nieszczęśliwe lub zestresowane. Jednak emocjonalne jedzenie przeradza się w napadowe raczej w średniej dorosłości (anoreksja i bulimia diagnozowana jest zazwyczaj w nastoletniości lub wczesnej dorosłości).
Kiedy emocjonalne jedzenie przybiera na sile – nabiera charakteru epizodów napadowego objadania się. Epizody te mają swoje fazy, to znaczy, że przeplatają się z okresami normalnego jedzenia.
Z tego powodu czasem kończymy pracę z sukcesem (wypracowujemy strategie regulacji inne niż jedzenie) ale np. rok później, kiedy wydarza się coś ważnego w życiu klientki (rozpad związku, zmiana pracy, przeprowadzka itp.) i jest czegoś za dużo, coś dzieje się za mocno, za szybko to nowe sposoby regulacji mogą nie wystarczyć i wraca stary sposób radzenia sobie. To jest normalne i wtedy to ok, że potrzeba np. kilku sesji wsparciowych.
Nie, praca nie poszła na marne. „Nawroty” są normalną częścią procesu. Zazwyczaj idzie nam wtedy dużo szybciej.
W przypadku osób z bulimią, anoreksją oczywiście też chodzi o regulacje napięcia (poprzez jedzenie lub niejedzenie) i pracujemy nad nim, ale praca nad zwyczajami żywieniowymi wymaga jeszcze większej uwagi.
Zwyczaje żywieniowe przy bulimii opierają się zazwyczaj na rygorystycznej diecie, które są przerywane okresami napadowego objadania się. Nie ma tu tak nasilonej tendencji do zajadania emocji jak w napadowym objadaniu się, działa reakcja na głód, nieprzewidywalność w jedzeniu (emocjonalne jedzenie pojawia się raczej wtórnie?).
Warto też pamiętać, że w związku z niedożywieniem przy anoreksji – kiedy pojawia się ogromna chęć na jedzenie (tzw. extreem hunger) tak naprawdę nie mamy do czynienia z napadowym, kompulsywnym jedzeniem w rozumieniu diagnostycznym. Ten głód jest ważnym etapem w leczeniu i nie rozpatrujemy go pod kątem emocjonalnym ale biologicznym.
Inspiracja C.G Fairburn
