„W tym okresie szybkiej utraty wagi wystąpiło u Betty inne niezwykłe zjawisko. Nawiedzały ją intensywne, żywe wspomnienia z różnych okresów życia i większą część sesji spędzała na mówieniu o nich. (…) Na początku te wspomnienia i towarzyszące im gwałtowne zmiany nastrojów wydawały się chaotyczne i przypadkowe. Ale po kilku tygodniach Betty uświadomiła sobie, że układają się w spójny wzorzec: przeżywała na nowo główne traumatyczne czy nie rozwiązane wydarzenia swego życia, przy czym wspomnienie każdego z nich przychodziło z całą siłą wtedy, gdy ważyła dokładnie, tyle ile w momencie wystąpienia owego wydarzenia. Tak więc szybkie „zstępowanie” z dwustu pięćdziesięciu funtów gwałtownie cofało ją w czasie w kolejne, silne naładowane emocjonalnie, doświadczenia z jej życia (oczywiście kolejność była odwrotna niż w życiu) (…) Co za wspaniały dowód na istnienie nieświadomości. Ciało Betty pamiętało to, o czym jej umysł dawno zapomniał” (Irvin D.Yalom „Kat miłości”)
Ciało pamięta, o czym umysł zapomniał
